zondag 5 juli 2015

Het leven op kot

Onze campus heeft drie kotgebouwen voor buitenlandse studenten, op volgorde van comfort gebouw 24, gebouw 31 en het oude gebouw. En waar zit ik? Het oude gebouw natuurlijk... Een van mijn eerste blogberichtjes bevatte enkele foto's van ons 'mooie' kotgebouw en de 'geweldige' kamers. Na 11 maanden volgt hier een gedetailleerder verslag van hoe het leven op kot eraan toegaat. Om te beginnen had ik dus al pech terecht te komen in het oude kotgebouw, het gebouw waar iedereen met een beurs van de Chinese overheid terechtkomt. Niet alleen het gebrek, maar ook de ligging vallen wat tegen. Ons kotgebouw is het enige dat niet op de campus zelf ligt, maar vlak buiten de campus, redelijk ver van alle andere buitenlandse studenten en omsingeld door gewonen appartementsblokken. Maar ach, zo erg is dat nu ook weer niet...

Al snel kwam ik erachter dat ons kot onder de internationale studenten bekendstaat als 'de gevangenis'. En de naam komt niet uit het niets. Ons kot wordt bewaakt door 5 conciërges, 1 leerkracht en 2 poetsvrouwen. Bewaakt in de zin van: ze kennen iedereen van het kot inclusief wie samen met welke kamergenoot op welke kamer slaapt. Iedereen die niet op ons kot thuishoort dient bij binnenkomst te registreten: naam, paspoortnummer, tijd van binnenkomst en te bezoeken kamer. Om stipt 23u worden alle bezoekers het kot uitgejaagd want alle deuren worden op slot gedaan. Officiële kotbewoners hebben een badge waarmee we de buitendeuren kunnen openen, maar opgelet, enkel tot middernacht! Daarna werken zelfs onze badges niet meer en moeten we de conciërge, die beneden in een kamertje slaapt, wakkermaken. En dit tot 6u ' morgens wanneer de deuren terug opengaan. Het geeft me een beetje het gevoel van een strenge kostschool.

Het lijkt op een zwembad, maar nee het is ons kot!
Buiten de conciërges en het strenge regels, is de kwestie van warm water een echt hekelpunt. Het duurde een week voor ik doorhad dat we maar bepaalde uren per dag warm water hebben: 6u-9u 's morgens en 18u-22u 's avonds. Uitslapen in het weekend ging noodgedwongen gepaard met de opoffering van een warme douche. Gelukkig werden rond april de regels wat versoepeld en kon ik soms om 10u nog met warm water douchen! Ik leerde leven met de waterregels en gaf er zelfs niet meer om, tot vorige week... Al enkele ochtenden na elkaar, binnen de warmwateruren, was er geen warm water. De enige uitleg van de conciërge was: "Het is zomer nu, jullie hebben toch helemaal geen warm water nodig? En kijk, het water is toch niet koud, maar lauw, dat is warm genoeg!"

Gelukkig is het de laatste week en is iedereen druk in de weer met opruimen en koffers inpakken. Bovendien mijdt iedereen zoveel mogelijk conflicten met de conciërges, dus doen we het voorlopig maar met koud/lauw water. Maar toch hoop ik elke ochtend als ik de douche sta stiekem op lekker warm water!

Bruin in plaats van doorzichtig water is gelukkig maar 1 keer voorgevallen...

Hoewel ik het primitieve kot met strenge bewaking, camping-achtig sanitair en ongezellige kamer niet zal missen, stoorde ik mij er al snel niet meer aan, en de gedachte dat ik een jaar gratis onderdak gekregen heb, hielpen me zelfs het koude water doorstaan. Maar ik zal toch heel gelukkig zijn op mijn mooi en ruim kot volgend jaar in Leuven!

Met wat foto' en posters aan de muren voelde het uiteindelijk toch als thuis

Geen opmerkingen:

Een reactie posten