dinsdag 23 juni 2015

Dragon boat festival!

Joepie, eindelijk een traditionele Chinese feestdag waarop ik in Hangzhou ben: Dragon boat festival!
Elk jaar op de vijfde dag van de vijfde maand volgens de maankalender (dit jaar op 20 juni) heeft heel China een vrije dag om deze feestdag te vieren. Tegenwoordig wordt deze dag gekenmerkt door het eten van een speciale snack (Zongzi), drinken van een speciaal soort alcohol (Xionghuangjiu) en drakenbootraces.

Er bestaan veel legendes rond de oorsprong van deze feestdag, maar de bekendste is dat men op deze dag de Chinese dichter Qu Yuan herdenkt.
Qu Yuan leefde rond de 3e eeuw voor Christus. In die periode probeerde de staat Qin de heerschappij over te nemen van de staat Chu. Qu Yuan, als verdediger van de staat Chu, werd verbannen.
Op de vijfde dag van de vijfde maand werd Chu veroverd. Op die dag verdronk Qu Yuan zichzelf in de Miluo rivier.
Uit respect voor de dichter gooide het volk van Chu zongzi en xionghuangjiu in het water om de vissen weg te houden van zijn lichaam. Vissers vaarden op en neer op de rivier op zoek naar Qu Yuan. Hieruit ontstond de traditie van drakenbootraces, zongzi eten en xionghuangjiu drinken, allemaal ter herinnering van Qu Yuan.

Aan de zongzi en xionghuangjiu heb ik me niet gewaagd, maar de bootraces wou ik zeker niet missen! De races die ik gezien hebben waren niet heel indrukwekkend, maar de boten leken op draken en er zijn 2 boten omgekanteld dus een interessante uitstap was het wel!


Zongzi








woensdag 17 juni 2015

Uitstapje naar het ziekenhuis

Geen zorgen! Niks serieus aan de hand (of aan de voet beter gezegd), gewoon een stom ongelukje met een blauwe teen als gevolg.
Deze morgen kwam ik rustig mijn kamer uit, maar was er niet op voorzien dat de hele vloer kletsnat was (de poetsvrouw was net gepasseerd). Ik schoof uit en mijn teen kwam tegen de lijst van de deur terecht. Zeer stom allemaal, maar allesbehalve handig want wandelen bleek niet echt meer een optie.


Voor alle zekerheid toch maar even naar het ziekenhuis, wat hetzelfde is als bij ons naar de huisarts gaan aangezien daar geen onderscheid tussen gemaakt wordt in China.
Hoe dan ook, de perfecte gelegenheid om een bezoekje te brengen aan het ziekenhuis van onze universiteit (jawel, we hebben ons eigen ziekenhuis op de campus). Eerst registreren en met alle papieren, kaarten en boekjes naar de dokter. Even naar mijn teen kijken, wat invullen in mijn boekje en klaar. Na half 2 terugkomen voor een scan. Eerst naar de les dan maar. Om 4u ben ik terug voor de foto's. Na lang zoeken eindelijk het juiste lokaal gevonden: de wegwijzers waren zeer onduidelijk en de uitleg van de dokter bleef beperkt tot 'gelijkvloers!'. Klik, klik, 2 foto's en wachten op de resultaten.


Na een half uur geeft de verpleger mij de foto's en zegt: "Ok, klaar." Ik vraag dan zelf maar wat ik nu moet doen en word terug op pad gestuurd naar de dokter. Deze is echter niet meer te vinden, dus ga ik aan de receptie vragen wat ik moet doen.
Receptioniste: "Je moet terug naar de dokter met de foto's."
Ik: "Daar ben ik geweest, maar hij is er niet."
Receptioniste: "Dan zoek je maar een andere dokter."
Ik: "Eender welke dokter??"
Receptioniste: "Eender welke dokter voor uitwendig letsels."
Goed, eender welke dokter voor uitwendige letsels... Ik klamp een verpleegster vast en vraag naar een dokter: "Gelijkvloers" is haar reactie. Lichtjes geïrriteerd door haar vage antwoord reageer ik: "Ja maar, het gelijkvloers is groot, iets specifieker aub..."

Uitleg komt er niet dus volg ik maar de richting naar waar ze wijst. Uiteindelijk vind ik de juiste dokter (hij lijkt me toch te herkennen) en is het verdict geen gebroken teen, gewoon zwaar verstuikt. Ik krijg een soort spray voorgeschreven om er 3x per dag op te spuiten. Na nog wat verwarring bij de apotheek, een aantal keer heen en weer te lopen en wat meer papieren te krijgen kan ik naar huis.


Al bij al duurde het bezoek een dik uur, maar met wat duidelijkere informatie kon ik gemakkelijk op een half uur buiten zijn. Geweldig voorbeeld van hoe inefficïent alles in China verloopt. (Nu niet dat het in Belgische ziekenhuizen altijd zo snel gaat, maar toch iets beter georganiseerd)

Bij het opendoen van de medicatie thuis deed ik nog 2 leuke ontdekkingen:
1. Er zit een engelstalige handleiding bij!
2. Het moet wel een hele speciale spray zijn als het obv een nationaal geheim recept gemaakt is...


zaterdag 13 juni 2015

Geld bijverdienen in China

Zeer interessant artikel over werken in China als buitenlander. Misschien moeilijk voor te stellen voor jullie, maar oh zo herkenbaar voor alle buitenlanders in China...

Gezocht: westers gezicht, enige kennis niet vereist

Westerse gezicht geeft Chinese bedrijven een internationaal cachet

 
Rode wijn is voor de meeste Chinezen relatief nieuw. Een westers gezicht verhoogt de aantrekkelijkheid. © BELG/AFP
Rode wijn is voor de meeste Chinezen relatief nieuw. Een westers gezicht verhoogt de aantrekkelijkheid. © BELG/AFP
Steeds meer Chinese bedrijven huren een westerse gezicht - ‘laowai’ - in om zich een internationaal cachet te geven. Kennis ter zake is bijzaak. ‘Als we zeggen dat u een Australiër bent, dan bent u een Australiër.’
‘Het geeft een bedrijf uitstraling’, zegt Wang Bo, een importeur van Australische wijnen die geregeld buitenlanders inhuurt, in zijn kantoor. Voor een winkelopening in het noorden van China is hij op zoek naar een Australische wijnexpert. Algauw blijkt dat afkomst niet het belangrijkste criterium is. ‘Als wij zeggen dat iemand een Australiër is, dan is dat een Australiër. Zolang geen Engels wordt gepraat, hoort niemand het verschil’, zegt Wang, uit privacyoverwegingen een gefingeerde naam.
Chef-kok en vastgoedbrein
Ook kennis van de wijnmarkt blijkt slechts bijzaak. ‘Rode wijn is voor de meeste Chinezen nog een nieuw fenomeen. Het belangrijkste is dat hij verkocht wordt door iemand met een westers gezicht.’ Wang zegt bereid te zijn alle reiskosten te vergoeden. Voor een winkelopening en een aansluitende wijnproeverij, grofweg een uur werk, wil hij 1.500 yuan (210 euro) betalen.
Als wij zeggen dat iemand een Australiër is, dan is dat een Australiër. Zolang geen Engels wordt gepraat, hoort niemand het verschil.
Cijfers over het aantal buitenlanders dat op die manier wordt ingehuurd, zijn er niet. Voorbeelden des te meer. Zo liet Georges Hymans, een Franse expat, zich inhuren als chef-kok in een kookcompetitie. ‘Ik werd gebeld door een kennis, die me 1.000 yuan (140 euro) bood voor het bereiden van een maaltijd. Ik heb toegezegd en kwam tot mijn grote verrassing terecht in een wedstrijd waarin ik samen met enkele tientallen Chinezen concurreerde om de titel van beste chef.’
Het fenomeen komt voor in alle lagen van de samenleving, zo blijkt uit een rondvraag van De Tijd. Zo worden blanke docenten Engels beter betaald dan Amerikanen met Chinese roots, bevestigt een talenschool. Een Chinees advocatenkantoor in Peking geeft breeduit toe dat het een westerling in dienst heeft genomen, om uit te stralen dat de onderneming internationaal georiënteerd is. Ook in de vastgoedsector zijn westerlingen in trek. Zo worden ze ingezet om nieuw gebouwde, maar slecht verkoopbare appartementen een stimulans te geven. Hymans geeft aan zelfs al eens als architect ingehuurd te zijn. ‘Het enige wat ik hoefde te doen, was aanwezig zijn bij een presentatie voor een projectontwikkelaar. Daarin werd ik aangewezen als het grote brein achter het ontwerp van een winkelcentrum.’ Hymans bekostigt inmiddels een substantieel deel van zijn levensonderhoud met dat type opdrachten. Zoals hij zijn er velen.
Chocola in de mond
We besluiten de proef op de som te nemen als laowai en gaan in op het aanbod dat de wijnimporteur ons doet. Enkele dagen later staat een auto met chauffeur klaar op het vliegveld van Harbin, de hoofdstad van China’s noordoostelijke provincie Heilongjiang. Bij aankomst vormt een groep rood uitgedoste promotiedames een erehaag. De eigenaar van de winkel straalt en introduceert zijn financiers en andere zakenrelaties. Geduldig poseer ik op tientallen foto’s, als de winkel stipt om 10.58 uur wordt geopend. Het cijfer acht, symbool voor rijkdom in het Chinees, moet de winkel een glorieuze toekomst geven.
Een kennis bood me 1.000 yuan voor het bereiden van een maaltijd. Tot mijn grote verrassing kwam ik terecht in een wedstrijd waarin ik samen met enkele tientallen Chinezen concurreerde om de titel van beste chef.
GEORGES HYMANSFRANSE EXPAT IN CHINA
‘Vandaag zijn we vereerd met de aanwezigheid van onze buitenlandse vriend uit Australië’, roept de presentator. Ik knik beleefd en zwaai nog eens naar de aanwezige fotografen. Aansluitend word ik vervoerd naar een groot banket, waar een honderdtal mensen aan goed gedekte tafels wacht tot ik hen een inkijkje geef in de Australische wijncultuur. Geheel volgens afspraak vertel ik over de boerderij in Zuid-Australië waar ik vandaan kom en breng ik hun de basisbeginselen bij van de wijnproeverij. ‘Er zijn drie stappen. Je kijkt, ruikt en proeft.’ De wijnvocabulaire staat uitgeschreven in een e-mail. ‘Deze wijn smelt in de mond, u proeft het aroma van chocola, vermengd met de smaak van het houten vat waarin deze wijn jarenlang gerijpt is.’ Applaus volgt, en de wijn vloeit rijkelijk.
Acteur opgepakt
Dergelijke opdrachten zijn voor uitwisselingsstudenten, docenten en andere expats een welkome aanvulling op het maandelijkse salaris. Toch zijn wel degelijk risico’s verbonden aan de werkzaamheden in deze schaduwsector, zo vertelde een Amerikaanse acteur eerder tegen CNN.
De Chinese politie lichtte hem van zijn bed omdat het bedrijf waarvoor hij was ingehuurd geld afhandig had gemaakt van consumenten. ‘Ze dachten dat ik daadwerkelijk de baas was, terwijl ik me het bedrijf nauwelijks kon herinneren’, zegt de acteur. ‘Sindsdien geef ik in geen geval mijn paspoortgegevens meer en aanvaard ik alleen nog kleinere opdrachten.’